Voilà, een klein dagje werk en daar is mijn nieuwste rotstuintje uit de grond gerezen.
Ik heb wat stenen gerecupereerd van een stokoude rotstuin die ingepalmd wordt door die verschrikkelijke paardenstaarten en dus volledig met de grond gelijk gemaakt zal worden.
Ik zag met mijn lodderig oog dat ik hiermee allicht voldoende stenen zou hebben voor een bescheiden voegenrotstuintje oftewel 'crevice garden'. Het is dus een 'crevice garden Jans style' geworden met geïntegreerde puinhelling. Je moet maar denken dat dat puin afkomstig is van de verwering van mijn huis, waartegen deze voegenrotstuin leunt. Er is alleszins een verwerend element dat bijdraagt tot het microklimaat dat dit rotstuintje aan de toekomstige bewoners zal bieden. Er staat hier namelijk meestal een felle wind langsheen het huis wegens de open vlakte er omheen. Menig rotsplantje houdt daar natuurlijk wel van.
Wat betreft de locatie : het rotstuintje helt naar het noordoosten, maar er is eveneens een lichtere helling naar het zuidoosten. Dit heb ik bewust gedaan, want aangezien er zich een huis naast de rotstuin bevindt, krijgt het zeker niet de hele dag zon. De zon kan het verwarmen tot op het middaguur, maar daarna ligt het onherroepelijk in de schaduw van het huis tot de zon de volgende morgen weer zin heeft om op te staan. Met andere woorden, terug ideaal voor Saxifraga's, maar ook voor veel andere plantjes. Bovendien is het bovenste stuk voor een deel beschermd tegen regen door de overhang van het dak, zeker omdat dit rotstuintje aan de oostkant van het huis ligt en vanuit het oosten komt er volgens mijn ervaring relatief weinig regen.
Speciaal voor Frankie staan ook mijn botten (of laarzen voor de Nederlanders) op het plaatje.
Alsook mijn hondje Marylou die in haar leven al veel botten gegeten heeft.